Vrijbuiter Loosdrecht 5-6 juli 2025

300+ bootjes op vijf plassen, 13 Efsixen met 27 zeilers. Arjan coachte een tweevrouws boot. Hij moest de stevige wind en twee eigenwijze dochters Lucca en Juliette trotseren en kwam na iedere wedstrijd weer trots aan de wal.

Walter en ondergetekende hadden de donderdag voor het weekend de Strauner, beter bekend onder zeilnummer 2069 en de Sailhorse Brainstorm al aan de steiger gelegd. Gebroederlijk naast elkaar, de trotse klassevlaggen gehesen. De jachten mochten niet van de houten trailerhelling vanwege vergevorderde houtrot. We werden buitengewoon vriendelijk geholpen met het kranen door een van de onvolprezen vrijwilligers. En het zetten van de mast op het water was bij dit rustiger weer geen probleem.

Tijdens het gereed maken van de boten kwamen we de zon bebrilde Stephen tegen die ons met een brede glimlach verwelkomde. Of we zin hadden om zometeen samen op te varen. Taco zou er dadelijk aankomen. We aten onze broodjes op en kozen het ruime sop. Walter had de boeienkaart nog en koos een mooi kort driehoeksbaantje. 11-5-12-11. Kruisrak, ruim en voor de wind. De Black Pearl moest het onderspit tweemaal delven. Wij kregen daardoor goede hoop op het weekend. En toen op huis aan.

Zaterdag in Overijssel, te weten Zwolle en Dalfsen werd goddeloos vroeg opgestaan. We hadden alles niet voor niets goed voorbereid en moesten ruim op tijd in Loosdrecht zijn. Een stevige westen-bries woei ons tegemoet. Walter stuurde de 2069 naar een mooie vierde plek. Nog maar één boeitje drie te gaan en dan waren we goed dit evenement gestart. Floris en Daan hadden we deze wedstrijd al vroeg opgegeven. Pascal en Ben zijn notoir te sterk voor ons en er lag nog ruim meer dan de helft achter ons. Mooi! Vol in de trapeze met een strak getrimde spinnaker voeren we de Strauner aan een lage wal op zijn kant. Dat was wel een dingetje. Ik bood mijn stuurman galant een plek op de kiel aan die hij even galant weer afsloeg. Hij moest even zelf zijn spinnaker losmaken en deze naar de kuip zwemmen. Een hele opoffering voor een fanatieke niet-zwemmer. Hij heeft de spi keurig opgevouwen en daarna mocht dan het jacht weer opgericht worden. En rescue kwam de punt in de wind houden en met twee man op de kiel kwam Strauner snel weer op zijn pootjes terecht. Maar helemaal vol met water was het nog een evenwichtskunstje om dat zo te houden. Varen, kiel omhoog, opruimen en als één na laatste over de finish. Hoezo één na? Willem en Jan-Willem hadden achter ons besloten ook even om te gaan. Gelukkig hadden beide bemanningen geen fysieke of mentale schade opgelopen en waren de oersolide Efsixen onbeschadigd. Willem was zijn windex kwijt en Walter en achterpootje daarvan.

Wij begonnen de middag met een mooie positie en op een gegeven moment een eerste plek. Helaas hadden we vanwege een foute ligging van de spinnaker en een communicatieprobleem, waarover belangstellenden zowel de stuurman als de fokkenist mogen bevragen, opeens een 22,3 vierkante meter blauw-rode rem achter ons.

Het verlies van deze mooie ligging werd aan de wal goedgemaakt door de mededeling van de wedstrijdcommissaris Robert die ons vertelde dat na herberekening wij de eerste prijs van 2024 klassecompetitie hadden behaald.

De Vrijbuiter bbq was goed verzorgd en erg lekker. Dankzij Rowena, die alle Efsix zeilers fluisterend had ingelicht dat het buffet werd geopend, voorkwamen wij een lange rij en konden we nog net droog maar niet echt uit de wind buiten eten.

Zondag regen en onweer in de weerapp. Gelukkig is het onweer buiten gehoorafstand gepasseerd en konden we in de ochtend een lange en in de middag een korte baan varen. Dat laatste lag ons wel. Eindelijk een welverdiende eerste plek.

We hadden de wijze adviezen van Marc Meijer, die na 25 jaar weer samen met zijn broer Erwin voer, over de techniek van het spinnakeren in een “knijprak” had uitgelegd nauwgezet gevolgd. Marc zei tijdens bier en ballen dat dit zijn laatste advies aan ons was geweest. We komen dichterbij! 😀

Het korte wedstrijdje gaf ook gelegenheid voor een fotofinish van maar liefst drie jachten. Wiebe, Willem en Richard of Nico, die haal ik nogal door elkaar, bleven strijden tot de laatste meter. Dat zal fijne adrenaline pieken gegeven hebben. En zorgen voor mooie verhalen bij de volgende wedstrijd evaluaties.

Het uit het water halen van de 300+ bootjes verliep dankzij de inzet van twee kranen en super logistiek van de vrijwilligers op rolletjes. In no-time stonden alle jachten weer op de trailers.

De prijsuitreiking was voor Floris en Daan, na het behalen van een mooie derde plek, wat laat. Erwin en Marc hebben het Pascal goed geleerd. Zij moesten genoegen nemen met een tweede plek na zoonlief en Ben. Wij gingen op een drafje door de regen naar de parkeerplaats en daarna met de ruitenwissers op standje onrust op Overijssel aan.

Een lange prijsuitreiking en rit naar huis geeft wat tijd voor een weloverwogen verslag wat u boven heeft gelezen. Voor feitelijke onjuistheden ben ik na het getrakteerde bier niet meer verantwoordelijk.

Tot ziens tot Sneeks.

Wimar van den Brink